Auto's| bladzijde 1 | (ga naar auto's bladzijde 2 of ga naar auto's bladzijde 3) |
Ik ben sinds mijn vroegste jeugd gefascineerd door auto's. Sinds ongeveer het begin van 2006 zoek ik regelmatig het web af naar foto's van mooie auto's. De meest interessante periode waarin auto's werden gebouwd was wat mij betreft van ongeveer 1919 tot ongeveer 1955. Op deze pagina's toon ik een aantal auto's die ik mooi of bijzonder vind. Ik weet er nauwelijks iets van (dat was vroeger wel anders).
Tenzij anders vermeld zijn deze foto's niet door mij gemaakt.
Ik heb Bugatti's altijd erg mooi gevonden, en hield van de geschiedenis van het merk, dat het eigendom was van de excentrieke stichter Ettore Bugatti, een Italiaan die naar Frankrijk was geëmigreerd. Bugatti's werden gebouwd in het dorp Molsheim in de Elzas, en toen Ettore in 1947 stierf, ging ook het merk ten onder (hoewel er later nog een groot aantal reanimatiepogingen is ondernomen). Deze foto is, zoals de achtergrond toont, gemaakt op het terrein van het Pebble Beach concours, aan de westkust van de Verenigde Staten. Ik denk dat de auto aan de kant van de chauffeur geen deur heeft.
Deze auto staat in de Louwman Collectie in Den Haag. Een klassiek ontwerp. Deze auto moet echt in profiel gezien worden. Het valt nog lang niet mee mooie autofoto's in profiel te vinden; er schijnt een voorkeur te zijn voor foto's schuin van de voorkant. Ik heb deze foto zelf genomen.
Deze auto staat in het Schlumpf-museum in Mulhouse, schijnbaar het grootste automuseum ter wereld, waar met name een groot aantal Bugatti's staat. Ik vind de combinatie van subtiele lijnen met die grote wielen en grove banden met diep profiel erg geslaagd. Million-Guiet is de naam van de carrosseriebouwer. Ik heb ooit iemand gekend die eigenaar was van een Bugatti 46, die hij aan het restaureren was en die aan de buitenkant geheel bespannen was met bordeauxrood leer. Ik heb deze foto zelf genomen.
Een opvallend kleine ruimte voor de inzittenden. Ik denk dat er achter de stoelen geen plek is, zelfs niet voor een attachékoffertje. Die zijruit in de vorm van een druppel vind ik erg mooi. Deze auto staat in het Schlumpf-museum in Mulhouse, en ik heb deze foto zelf genomen.
Nog een klassiek ontwerp. Van deze auto zijn slechts drie exemplaren gebouwd. Eentje (ik denk deze) is in het bezit van Ralph Lauren, die er het Pebble Beach Concours d'Elegance mee won. Een ander exemplaar heeft hetzelfde concours ook al eens gewonnen.
Deze auto werd nieuw besteld door de markies van Cholmondeley in Groot-Brittannië, een vaste klant van Bugatti. Ik vind het een extra mooie foto, omdat het door die parasolletjes en dat terras een beetje een Franse sfeer heeft. Figoni et Falaschi is de naam van de (Franse) carrosseriebouwer. Ik heb deze foto gestolen van de bekende Bugatti-site The Bugatti Page van Jaap Horst.
Wat een wulpse auto. Talbot was een Frans automerk, dat sinds 1935 Talbot-Lago heette. Talbots werden ook in Engeland gebouwd. Exemplaren van deze auto worden tegenwoordig voor torenhoge prijzen verkocht. Er worden ook replica's van gebouwd (en misschien is dit een foto van een replica). Figoni et Falaschi is de naam van de carrosseriebouwer.
Mooi toch? De subtiele eenvoud van het ontwerp spreekt me bijzonder aan. Misschien is Chambas de carrosseriebouwer.
De voorkant heeft een agressieve uitstraling maar de rest is stijlvol en slank. Vroeger was ik meer geïnteresseerd in Britse en Italiaanse auto's en niet zo in Franse als tegenwoordig (met uitzondering van Bugatti). Maar merken als Delahaye en Talbot-Lago hebben schijnbaar nogal opgang gemaakt, en worden tegenwoordig op talloze Amerikaanse sites tegen woekerprijzen aangeboden. Saoutchik is de naam van de carrosseriebouwer. Ik heb deze foto gestolen van de Blackhawk Collection, Amerikaanse autoverkopers.
Ik denk te hebben begrepen dat Record een speciale uitvoering van het type 26 is. Antem is de naam van de carrosseriebouwer. Maar ik kan het mis hebben. Als ik nog twaalf was, zou ik het tot op de bodem hebben uitgespit. Erg jammer trouwens van die lelijke witte banden.
Deze auto betekende het einde van Talbot-Lago. De nieuwprijs was veel te hoog, en er werden slechts enkele tientallen exemplaren van verkocht. Ik heb deze foto gestolen van Hyman Ltd., verkopers van oude auto's. Een fijne site, met altijd mooie foto's.
Delage was een Frans merk, dat in Parijs luxueuze en snelle auto's bouwde. Dit exemplaar zit vol fraaie details; zo is het opstapje tussen de voor- en achterspatborden van boven gezien een druppelvorm (da's nauwelijks zichtbaar op deze foto). Deze foto komt ook van Hyman Ltd.
Een stoere auto. Ik vind die grote koplampen erg mooi. Let ook op de grote lamp naast de bestuurdersplaats. De auto staat waarschijnlijk niet voor niks op de foto met die felgele strepen op straat en die zachtgele muur erachter. Het ontwerp lijkt wel op deze Jaguar SS 1 bovenaan bladzijde 2 met auto's. Freestone and Webb is de naam van de (Engelse) carrosseriebouwer.
Groot maar toch rank. Een indrukwekkende combinatie van stijl en kracht. Letourneur et Marchand is de naam van de carrosseriebouwer. Dit is schijnbaar het enige overgebleven exemplaar. Deze foto heb ik gestolen van veilinghuis Bonhams.
Sjonge, wat mooi. Let op de leren riem over de motorkap, de deur die naar achteren opent, de kleine vin op de rug en de uitzetbare achterruitjes. Figoni et Falaschi is de naam van de carrosseriebouwer.
Wat een bijzondere, opvallende auto. Deze auto won in 2005 het Pebble Beach Concours, en daar is deze foto ook genomen. Jaren dertig moderniteit kan prachtig mooi zijn. Pourtout is de naam van de carrosseriebouwer.
Lagonda was een Brits merk, gevestigd in Staines nabij London. Het werd in 1947 overgenomen door Aston Martin. Een behoorlijk indrukwekkende auto, mede dankzij de hoek van waaruit de foto is genomen, dat dak dat tot over de voorruit reikt, en die hoge koplampen. Deze foto komt van Cotswold Collectors Cars.
Deze auto heeft een aluminium carrosserie, die geheel is bedekt met hout (en koper). Het hout is met duizenden (!) koperen klinknagels op de carrosserie bevestigd. Er zijn negen exemplaren gebouwd van de Rapide met een dergelijke 'boattail' carrosserie (de achterkant loopt spits toe, in een met koper beslagen punt), en eentje daarvan, deze, is van hout. Deze foto komt van Hyman Ltd. De vraagprijs voor deze auto was $ 650.000,-.
Een auto met een zeer sjieke uitstraling, die denk ik op eenzelfde onderstel staat en eenzelfde motor heeft als de vorige auto. Ik vind de kleur van deze auto ook prachtig. Let op de hendels waarmee de kap over het reservewiel geopend kan worden.
Wat een rare auto. Wat een rare voorkant. Maar het heeft iets. Ik denk dat het weer (zoals bij zoveel auto's op deze bladzijden) die combinatie is van woest en slank die me aantrekt in dit ontwerp. Deze auto was een poging van Aston Martin om het merk Lagonda nieuw leven in te blazen. Nadien is de naam Lagonda nog slechts in gebruik geweest als type-aanduiding van Aston Martin. Deze foto heb ik gestolen van veilinghuis Bonhams.
Delahaye was een Franse fabriek, die auto's bouwde in Tours. In 1954 werd het merk opgeslokt door Hotchkiss. Auto's van Delahaye zagen er vaak extravagant uit, en deze komt daar vlakbij. Maar het is de luxe uitstraling die mij overtuigt. Ik vind de kleuren ook erg mooi, rood met zwarte spatborden. Bonhams heeft deze auto ook eens verkocht, en zei toen dat het bouwjaar circa 1947 was, en dat de carrosserie was gemaakt door Letourneur et Marchand. Deze foto komt van E. Thiesen, autoverkopers in Duitsland.
Deze Delahaye is zelfs ingetogen sjiek. Mooi, bescheiden vormgegeven met simpele lijnen. Guilloré is de naam van de carrosseriebouwer. Deze foto heb ik gestolen van ACCLC, een verkoper van oude auto's in Frankrijk.
Rolls-Royce was een Britse automobielbouwer, genoemd naar de oprichters van de firma, de heren Rolls en Royce. Tot de tweede wereldoorlog was de firma gevestigd in Derby. Wat een werk, zo'n machine. Erg groot en toch rank en mooi. In de jaren tussen de twee wereldoorlogen werden veel auto's nog geheel met de hand gebouwd, en Rolls-Royce's zeker. Windover is de naam van de carrosseriebouwer. Tot in 1959 bouwde Rolls-Royce geen carrosserieën, maar leverde alle auto's af als rollend chassis.
Ik vind die wijde voorspatborden erg mooi, en natuurlijk die opvallende achterkant. De achterste ruit voor de passagiers is waarschijnlijk opklapbaar, geen uitzondering in die jaren. Ik neem aan dat Jarvis de naam is van de carrosseriebouwer.
Erg mooi zoals de lijn van de auto, onder de ruiten, zo langzaam naar beneden zakt. De eerste eigenaar van deze auto was een prins van Nepal. Figoni et Falaschi is de naam van de carrosseriebouwer. Pillarless duidt aan dat de deuren van elkaar af openen in dezelfde deuropening. Deze foto komt van Blackhawk Collection.
Park Ward is de naam van de carrosseriebouwer, die in het interbellum min of meer het 'huismerk' was van Rolls-Royce. Een mooie, ranke auto met een opvallend ver naar achteren uitstekende koffer. Deze foto komt van The Auto Collections.
Isotta Fraschini, evenals Rolls-Royce vernoemd naar de twee stichters, was een vermaard automerk, gevestigd in Milaan (en niet de Italiaanse auto-hoofdstad Turijn). Cesare Sala is de naam van de carrosseriebouwer. Deze foto heb ik gestolen van Platinum Classic Motorcars, verkopers van oude auto's.
Wat een kleuren. En wat hebben de spatborden een vloeiende lijnen. Het interieur is ook geheel in paars uitgevoerd. Cesare Sala is de naam van de carrosseriebouwer. Ik weet niet meer waar ik deze foto vandaan heb, maar Hyman Ltd had de auto later ook te koop, en gaf een vraagprijs op van $ 550.000,-.
Een bakbeest van een auto, met een voorruit die zo te zien opengeklapt kan worden. Wat luxe betreft goed passend bij het huis op de achtergrond. Andermaal, schijnbaar, met een koetswerk door Cesare Sala.
door naar bladzijde 2 met auto's
