Laura en ik trouwen op woensdag 26 maart 2008. Het is de woningbouwvereniging die ons over de streep haalt door te zeggen dat ons nieuwe huis niet op ons beider naam kan komen te staan. Ter plekke besluiten we om dan maar te trouwen. Het samenwonen moet wel van ons allebei zijn, vinden we. En voor ons gevoel waren we eigenlijk al sinds jaren getrouwd. Meer informatie over de verhuizing vind je op Laura's blog.
We kiezen voor een onconventioneel huwelijk (het lijkt een oxymoron), zonder al te veel poespas. Het wordt een baliehuwelijk. Wel willen we het vieren met onze naaste familie en beste vrienden, en dus reserveren we in de middag twee tafels in De Colonie aan de Ganzenmarkt in Utrecht. Bijna iedereen van de 35 genodigden komt (de man van Laura's getuige heeft griep, en twee van de uitgenodigde kleine kinderen komen niet mee).
Het baliehuwelijk is, zoals voorspeld, zo voorbij. We zeggen ja tegen een ambtenaar en zetten onze handtekeningen. Daarna gaan we, met mijn getuige Bas, Laura's getuige Gina en fotograaf en vriend Michel, na een kort bezoek aan de Werklozenbond, met z'n vijven lunchen bij Café België. Je vindt nog veel meer foto's van de trouwerij op Laura's website.
Het tekenen van het register (Gina, Bas, ik, Laura; foto door Michel).
Pasgetrouwd (foto door Gina).
Café België (Bas, Michel, Gina, Laura).
Als wij in De Colonie arriveren, zitten de meeste genodigden al op ons te wachten. Ze staan in de rij om ons cadeau's te geven, en de high tea staat al klaar. Als iedereen er is, overhandigen we elkaar de ringen. Laura heeft op schrift gesteld waarom ze van mij houdt, en leest dat voor. Ik ben gevleid. Om zes uur loopt het geheel ten einde. Laura en ik gaan samen eten bij Stadskasteel Oudaen. Trouwen is vermoeiend. En leuk.
De ringen (foto door Michel).
High tea (foto door Michel).
In De Colonie (Laura, Joop, Hermien, ik, Bas; foto door Gina).