Long-Range Audio Device
Judge Smith (bekend van Van der Graaf Generator en Curly's Airships) presenteerde begin 2008 zijn album Long-Range Audio Device onder de naam L-RAD. Het is een samenwerking met de Amerikaanse artiest Steve Defoe, maar het lijkt wel een samenwerking tussen Salvador Dali en Popov de clown. Of nee. Het lijkt op de ontmoeting tussen een sprookjesprinses en een sjamaan. Nee, ook niet. Tja, het is dus een samenwerking tussen Judge Smith en Steve Defoe.
Ik heb nog niet eerder zo'n vreemd en tegelijk grappig album gehoord, soms vrolijk, maar ook bedachtzaam, en slaapwandelend... Bij sommige nummers duurde het een hele tijd voordat ik ze snapte. En bij sommige nummers was het lange tijd onmogelijk om ernaar te luisteren, omdat ik telkens te hard moest lachen. Bijvoorbeeld Steve's overtuiging dat imkers honing maken door bijen uit te persen. En er is een verhaal over een grafsurfer dat beelden oproept van een dementerende Dick Dale. Maar er is ook diepe ernst op het album te vinden, op een clowneske manier omkleed, zoals het nummer "Show Me Your Oil", dat wordt omschreven als geopolitieke porno.
Steve Defoe was een lid van The Larry Mondello Band, die, volgens een bespreking, "achtergrondmuziek voor ruzies" maakte. The Larry Mondello Band zijn gitaren met distortion, percussie op alledaagse objecten, vervormde stem en nog meer klanken en geluiden die je op het verkeerde been zetten. In combinatie met Judge's talent voor melodie en blijdschap resulteerde dit in dit krankzinnige album.
Terwijl ik luister naar Long-Range Audio Device moet ik denken aan strips en animatiefilms. Ik krijg visioenen van de meest absurde science-fiction-verhalen. Ik hoor vagelijk Daniel Johnston, Frank Zappa, Captain Beefheart, Pere Ubu, Cheer-Accident, maar die zijn allemaal duidelijk anders dan L-RAD. Ik hoor Monty Python met een zenuwinzinking, Fellini in een gekkenhuis... Het valt niet mee om Long-Range Audio Device te beschrijven. Het album klinkt als niets dat ik eerder heb gehoord.
Van sommige stukken rollen de tranen me over de wangen van plezier, maar van andere stukken krijg ik tranen in mijn ogen door de diepe waarheid die erin verborgen zit (zoals "Sensitivity" of "Pimento Head"). L-RAD heeft een manier gevonden om grappige, kinderlijke geluiden te combineren met diep tragische gevoelens. En van begin tot eind is het meteen duidelijk dat Smith en Defoe bij het maken een hoop plezier hebben gehad, plezier waar de luisteraar mee besmet raakt.
Kortom: een album dat niet gemist mag worden, omdat het klinkt als niets dat je ooit tevoren hebt gehoord. Lees er zelf over, luister ernaar, download samples, lees de teksten en nog veel meer op www.judge-smith.com. Er is ook www.mondellomusic.com (een werk in uitvoering). En natuurlijk kun je het album kopen op www.judge-smith.com. Als je durft!
