DromenDit is een verzameling van beschrijvingen van enkele dromen die ik werkelijk heb gedroomd.
Theelepeltje
"Probeer JIJ dan maar eens een discussie aan te gaan met een theelepeltje dat liegt," waren de laatste woorden in mijn droom vanochtend. Het waren de laatste woorden die van zijn overleden dochter waren opgenomen en die de dictator nu dankzij een technisch snufje opnieuw kon horen. Het deed tranen in zijn ogen komen.
Maar ondertussen was ik in zijn opdracht bezig in de vijfdubbeldekstrein. Die was toch echt te hoog en dus moest ik, tijdens het rijden, de verdiepingen verkleinen. 73 centimeter was wel genoeg vond de dictator, en ik draaide aan een zwengel totdat de verdiepingen die hoogte hadden bereikt. Daarna moest ik in elke wagon nog wel de ramen en gordijnen controleren. De hoogte was inderdaad geen enkel probleem. Geen van de reizigers had iets gemerkt. In de lucht vloog een zeppelin.
maandag 21 juli 2008
De koning
We waren in een afgelegen, absolutistisch geregeerd land. We waren te gast in een paleis en zouden de jaarlijkse parade van de koning zien. Hij liep in een optocht op straat, met veel ezeltjes en andere schattige dieren en helemaal achteraan een krokodil, als om aan te tonen dat in zijn koninkrijk de ezels niet bang hoefden te zijn om door de krokodillen te worden verslonden. Hij was klein en dik. Ik kwam op het idee om een boek te schrijven met het eerste hoofdstuk vanuit het perspectief van de vorst, het tweede hoofdstuk vanuit het perspectief van iemand uit het volk, enzovoorts.
Ik zag een nieuwsbericht dat de Israëlische volksvertegenwoordiging erover dacht om regeringen toe te staan van meer dan twee partijen, want al die twee-partij-regeringen waren toch maar moeilijk te formeren. En ik zag een aanplakbiljet met de tekst: "Maak geen tijd. Wees die tijd." Op dat aanplakbiljet stond een vrouw in een lange mantel en een hond, maar bij nadere inspectie bleek die vrouw evenals die hond van pluche te zijn. De vrouw was een pluche ketchupfles.
Even later reden we rond in de stad, in een dubbeldeksbus zonder dak. Vanuit de verte zag ik zwaailichten en kort daarna kwamen uit tegenovergestelde richting politiemotoren ons voorbij gereden. De koning zat op de achterste motor, een zware trike.
zondag 5 oktober 2008
Moedertaal
Ik was in een gang in een warenhuis, waar het erg druk was. Het was zelfs file, en ik bewoog van de linker- naar de rechterbaan. Van iemand voor me in de rij hoorden we: "Ga maar weer, want vandaag komt hij niet." En de meeste mensen vertrokken weer. Ik bleef, met ongeveer zes anderen. Nu de massa weg was, konden de liftdeuren open. Degene die "Ga maar weer" had geroepen, zei: "Anders hadden de deuren nooit open gekund." Ik ging de lift in, die een vloer had als een trechter, en vroeg de mensen die achterbleven: "Waar gaat deze lift eigenlijk heen?" Ze haalden hun schouders op. Geen idee. Ik stapte weer uit.
Ik zat met twee anderen op een terrasje en dacht: Het concept moedertaal bestaat niet. Iedereen spreekt met die woorden waarvan hij of zij denkt dat die het best begrepen zullen worden door de verstaander, moedertaal of niet.
Iemand op het terrasje wilde een zeem gewassen hebben, want daar had ze net haar brood mee gesmeerd, en ik nam 'm mee naar de wc. Die was in een werfkelder, en boven aan de gracht was een ondiep bassin om je in te wassen. Er kwam een koets zonder paarden voorbij, waarbij de mensen op de bok, als toeristische attractie, fietspedalen rondbewogen.
maandag 1 december 2008
Olie
Ik was in Duitsland op zoek naar olie en fietste daarvoor het land door. Ik wist dat ik uit moest kijken naar landschappen in de vorm van kraters. Ergens in een landelijk, dunbevolkt gebied vond ik een krater, verscholen achter de verste huizen van een klein dorp, zodat het niet meteen opviel. Toen ik dichterbij was gekomen, zag ik het duidelijk: dit was een kratervorm die duidde op een olieveld.
Ik durfde nog niet om over de bodem van de krater te lopen op zoek naar de olie, uit angst dat ik er doorheen zou zakken. Bij een opening in de kraterwanden zag ik lege sigarettenpakjes en bierblikjes, en ik dacht: Opvallend dat die Duitse jeugd tot nu toe nog nooit heeft gezien dat dit een krater is of achter het bestaan van de olie is gekomen. Niemand had ooit eerder over de kraterbodem durven lopen.
Toen ik wakker werd, had ik muziek in mijn hoofd die ik nooit eerder had gehoord, met de tekst "Baldiki Dau-Dau."
dinsdag 10 februari 2009
Vlot
Maar eerst liet ik van het zwevende vlot een dinosauriër en een Neanderthaler uitstappen. Daarna vertrok ik. Ik bestuurde het vlot aanvankelijk vanachter een computerscherm, maar even later zat ik er zelf op.
Het vlot bleek een trein met verschillende wagons. Elke treincoupé was ingericht door de reiziger van die coupé. Er was één chaotische coupé, en in een andere had de reiziger een miniatuur treinbaan aangelegd, over en onder alle meubels door.
Ik onderhield het contact met de machinist. Daartoe had ik een vliegende paraplu, waarmee ik boven het zwevende vlot kon vliegen, maar soms rende ik ook door de gangen en coupés van de trein.
Toen we bijna bij het eindpunt waren, werd me gevraagd om iets aan de machinist mee te delen. De telefoon was defect (voor Europa, de Verenigde Staten en de rest van de wereld) en dus rende ik door de gangen naar de voorkant van de trein. Ondertussen werden de coupés alvast weer afgebroken. De inhoud van de chaotische coupé lag verspreid over de gangen, de miniatuur treinbaan werd afgebroken, en ik bereikte de machinist niet op tijd.
De gehele inventaris was uitgestald om bij opbod te worden verkocht. Ik probeerde door de galerie naar de andere kant te lopen. Toen ik zei dat ik de machinist wilde spreken, werd me gezegd: "Oh, maar dat hoeft niet meer. Die heeft ondertussen allang met de minister gesproken, hoor."
vrijdag 20 februari 2009
Geboorte
Iemand bood mij aan om door de tijd te reizen. Ik koos ervoor om naar de dag van mijn geboorte te reizen. Toen ik er was, moest ik eerst naar de juiste plek fietsen. Er was in de tussentijd veel veranderd in het landschap.
Eenmaal op de plaats van bestemming was het nog even zoeken. Toen ik bij het juiste adres was, bleken de gordijnen dicht en kon ik niet naar binnen kijken om mezelf geboren te zien worden.
zondag 25 april 2010
Priester
Ik las over een priester uit Portugal die zichzelf de messias noemde. Sterker nog, hij noemde zichzelf de messias Messias. Later ontmoette ik hem ook en interviewde ik hem.
Hij was al oud, en zijn hele leven hadden alle inwoners van zijn geboortedorp in hem geloofd. Maar de kerk had hem het leven zuur gemaakt. Zo had hij om zijn dorp te onderhouden een lading alcohol proberen door te verkopen, maar de kerk had de benodigde vergunningen lange tijd tegengehouden.
Zijn leven was een aaneenschakeling van tegenvallers en tegenwerking. Ik besloot om een artikel over hem te schrijven.
donderdag 27 mei 2010
Fietsenmaker
Ik was in een winkel met sieraden en snuisterijen, die was verbonden aan een fietsenmaker. In een vitrine lag een blokje hout met enkele metalen plaatjes erop geplakt. Er stond iets bij geschreven over subtiele vormgeving en dat het een vliegtuig moest voorstellen. Het was het allereerste object geweest dat de fietsenmaker naast zijn gewone werk was gaan verkopen. Op het prijskaartje stond 514 euro. Ik ging ermee naar de eigenaar, verontwaardigd over de hoge prijs, en zei: "Kijk toch eens!"
Hij keek ernaar, mompelde wat en liep naar de kassa. Terwijl ik wachtte, zocht hij wat kralen en touwtjes uit, en deed die in een zakje. Hij bedankte me en overhandigde het zakje als betaling aan mij. Ik had moeite om hem uit te leggen dat ik het niet had willen verkopen maar dat het van hem was.
vrijdag 4 juni 2010
Pak
Ik ging een avond stappen in de stad. Ik trok mijn nieuwe pak aan, dat was gemaakt naar mijn uiterlijk. Ik stapte in een huid die eruit zag als mijn lichaam, en daarna deed ik een huid over mijn hoofd die eruit zag als mijn eigen hoofd. Nauwelijks iemand zag dat het een pak was en niet echt ik. Het was warm in het pak. Er zaten gaatjes om doorheen te kijken en een gat op de plek van mijn mond.
Na een paar keer aan- en weer uittrekken, begonnen er her en der scheurtjes te ontstaan, en ik bedacht me dat het slimmer zou zijn om het lichaam weg te gooien en het hoofd thuis op de vensterbank te zetten.
maandag 14 juni 2010
Vliegramp
Ik was de enige overlevende van de laatste vliegramp van deze aarde. Er waren toen nog maar acht vliegtuigen. Sindsdien gebruikten de mensen ruimteschepen om grote afstanden af te leggen. Na de ramp had men de vliegtuigen omgebouwd tot vervoermiddelen te land door de vleugels te verwijderen. Ik was sindsdien verantwoordelijk voor de snelheidshandhaving en besloot dat zestig kilometer per uur voldoende was.
Ik was de enige die wist dat behalve ikzelf er nog een overlevende was van die laatste vliegramp, en via een telefoon of computer-achtig apparaat had ik regelmatig contact met hem. Het was John Lennon.
donderdag 30 september 2010
Stad
Het plan om de stad te verplaatsen ondervond veel weerstand. Het stadsbestuur wilde de stad laten afbreken en enkele kilometers verderop steen voor steen weer opbouwen. Ik liep door de stad en legde de verwarring onder de inwoners vast met een videocamera die verstopt zat in een plant.
Een populaire televisiepresentator was een corrupte intrigant en herhaalde in opdracht van het stadsbestuur tijdens zijn dagelijkse spelshow steeds maar weer waarom het (volgens het stadsbestuur) belangrijk was om de stad te verplaatsen.
Ik kon de weg vinden in de mij onbekende stad doordat er van het zuidoosten naar het noordwesten een gigantisch kunstwerk over de stad heen was gebouwd in de vorm van een DNA-molecuul.
Uiteindelijk werd besloten om de stad niet te verplaatsen en ik legde met de videocamera de arrestatie van de televisiepresentator vast.
Ik droomde dat ik wakker werd. Ik las een strip die de verplaatsing van een complete stad beschreef, en ik begreep dat deze strip de reden was van mijn droom van zojuist.
maandag 6 december 2010
Brand
Ik was lid van een Engels gezin van adel. We woonden in een groot landhuis, dat op een dag in brand bleek te staan. Er waren brandhaarden in verschillende kamers. We hadden wel water maar geen brandslangen of emmers in het huis, en dus rende ik door de velden naar de heks, een verstoten familielid.
In het huis van de heks moest ik allerlei spoken en enge geesten omzeilen, maar uiteindelijk kreeg ik haar te spreken. Terwijl de heks in een ketel stond te roeren, wees ze me een opvouwbare vaas aan. Daarmee rende ik door de velden weer terug naar het landhuis. Ik zag dat de vuren op de begane grond inmiddels uit waren gegaan, maar het vuur brandde des te heviger op de bovenste verdieping.
"Je weet toch wel dat dit het einde van het huis betekent," vroeg ik aan een klein kind. Ja, dat wist ze. Eenmaal weer binnen vouwde ik de vaas uit die ik van de heks had gekregen en vulde die met enige moeite met kraanwater (de vaas bleef van vorm veranderen). Ik probeerde met het water op de bovenste verdieping te komen maar de trap was weg, en mezelf via schilderijtjes omhoog slingeren hielp niet veel. Daarna gaf ik de bluspogingen op, en voegde me bij de rest van de familie, die in de salon op de begane grond herinneringen zat op te halen.
zondag 29 januari 2012
Spion
Ik zag een propagandafilm in zwart-wit over de communistische machtsovername. Het was winter. Soldaten sprongen op en neer op een parkbank om 'm kapot te maken. Hun superieur vroeg waarom en ze zeiden dat het bankje nog was gebouwd door de kapitalisten en daarom kapot moest. Het volgende propagandafilmpje ging over een ingenieuze onderzeeër die de communisten hadden gebouwd.
Ik zwom naast de onderzeeër, die gemaakt was van plaatstaal maar eruit zag als een grote dolfijn. Ik zwom er wat omheen, maar kwam telkens toch weer bij zijn kop terecht, waar allemaal troep omheen dreef. De dolfijn probeerde me een bepaalde kant op te duwen. Na een tijdje besloot ik niet steeds zijn kop te ontwijken maar er tegenaan te duwen. Hij week terug. Op zijn neus zat een knop, die ik indrukte, en ik kreeg 'm zover dat ie achteruit naar de kant zwom.
De mensen aan de kant waren niet blij. Iemand zei dat ik zes levens in gevaar had gebracht. Ik antwoordde dat ik maar liefst negen goede redenen had gehad om de onderzeeër toch naar de kant te duwen en ik zwom weg. Maar iemand zwom achter me aan en haalde me in. Ik werd meegenomen hun huis in.
Mijn kamer had beestjes, die door de huiseigenaar achter het behang waren geplakt. Ik liep naar de kinderboerderij, waar ik buiten het hek een klein geitje aaide totdat ie tegen me op begon te springen. Ondertussen waren de dierenverzorgers bezig om lammetjes over het hek heen te tillen en weg te geven. Allerlei mensen pakten de lammetjes blij aan.
Ik liep terug naar het huis om me te verkleden. Daarna ging ik naar een concert van Genesis, dat nog alleen maar bestond uit Mike Rutherford, die een vrouw was, en een toetsenist, een drummer en een violist. Tijdens de pauze bleef de vrouwelijke Rutherford op het podium staan en stak een Havana op. De toetsenist, die vlak naast mij zat, gaf mij er ook een en probeerde een praatje met me aan te knopen. Na een tijdje besloot ik de Havana maar aan te steken. Dat smaakte niet slecht, alhoewel veel mensen last hadden van de rook.
Na het concert ging ik naar de begrafenis, ik denk die van mijn oma. Ik zocht een zitplaats uit, maar besloot nog weer terug naar de ingang te gaan om in alle rust mijn Havana op te kunnen roken. Daar kwam ik erachter dat ik een fel geel en blauw pak aan had, niet erg geschikt voor een begrafenis. En dus liep ik terug naar het huis.
Op weg naar het huis stond een Triumph 2500 op me te wachten. De chauffeur, een Britse spion, zei me dat mijn plaats achterin was, en dat we binnenkort zouden vertrekken op een spionagemissie. Ik vroeg of het handig was als ik me eerst zou scheren, en de spion grapte dat ik echt niet kaal hoefde. Nee, ik bedoel alleen mijn snor en baard, zei ik. Ja, dat is wel handig, beaamde hij.
vrijdag 7 december 2012
Iran
Ik was met een aantal andere mensen op bezoek in Iran. We sliepen in een jeugdherberg. Ik stond op het platteland, vlak buiten een dorp, en ik bekeek op mijn smartphone een filmpje dat een collega (die er niet bij was) over Iran had gemaakt.
Ik hoorde hoe er dicht bij me op straat iemand werd doodgeschoten, maar ik zag het niet gebeuren omdat ik op dat moment het filmpje aan het bekijken was. Ik zag omstanders naar het lijk rennen. "Dat was een journalist die de overheid al jaren dwars zat," vertelden mensen op straat me. Ze waren duidelijk niet blij met hun overheid.
Op de markt van het dorpje nodigden drie gedachtenlezende geiten me uit om 's avonds in hun wei een kampvuur te maken. Hoewel ze erg aardig waren, voelde ik er niet veel voor omdat ik na zonsondergang liever niet buiten was.
vrijdag 11 januari 2013
Tijd
Iemand had een tijdmachine gebouwd. De machine werd gebruikt om kunstwerken te redden vlak voordat ze zouden worden vernietigd en te transporteren naar het heden. Ik hielp mee maar maakte me wel zorgen dat het extra gewicht op aarde ervoor zou zorgen dat de aarde langzamer zou gaan draaien.
woensdag 22 januari 2014
Handtekening
John Lennon is in de stad en deelt handtekeningen uit in een theater. Wij willen er ook heen, en ik heb kaartjes weten te regelen. Het is natuurlijk extra bijzonder omdat Lennon ondanks zijn dood toch deze moeite heeft genomen. Dat valt vast niet mee.
Ik neem een supergroot dierenvel mee waarop hij zijn handtekening kan zetten, en we wachten naast een zuil bij de ingang van het theater. Eenmaal binnen blijkt het erg druk en in de verte vang ik een glimp op van Lennon.
donderdag 30 januari 2014
Afstuderen
Een vriendin ging afstuderen. Er zaten al vrij veel mensen in de zaal, en op het bord stond geschreven: gelieve uw pet na de ceremonie niet in de lucht te gooien.
Het bleek dat ze wilde dat verschillende mensen iets voor haar zouden zingen en ik kwam er laat achter dat ook ik iets moest zingen. Ze had een lied voor me geschreven dat begon met de woorden: "Lieve robot" en eindigde met de tekst: "zeecontainers van Stearns, Akway, Godfrednison". Het lied eindigde halverwege een zin, en ik vroeg me af of ik de rest van de zin er zelf bij moest verzinnen.
donderdag 1 oktober 2015
Koperblazers
Het was zondag en we waren in Haarlem. De winkels waren dicht, maar ik wist een manier om binnen te komen. Er was geen personeel. "Dit vind ik altijd zo fijn om te doen," zei ik tegen Laura. "En ik hoef toch niks te kopen." Eenmaal weer buiten maakte een koperblaasorkest van zeker dertig leden muziek op het plein voor een grote kerk. Ze speelden hun interpretaties van country-klassiekers en covers van Normaal-liedjes. Dat klonk raar. Ik vond het niet mooi maar wel leuk, en we gingen zitten luisteren. Naast me zat iemand die het concert opnam.
vrijdag 11 maart 2016
Tuinman
We waren aan het oppassen op het huis van iemand anders. We wisten dat er mensen langs zouden komen voor het onderhoud van de tuin. Na een tijdje zag ik in de tuin een reus, een man van ongeveer tweeëneenhalve meter met blauwe kleren aan en een gouden kroontje op zijn hoofd. "Dat is dan vast de tuinman," dacht ik. "Koffie?" vroeg ik hem. "Nee, liever thee," zei hij, en hij ging aan het werk. Toen ik hem de thee kwam brengen zag ik dat hij al halverwege was; de tuin was keurig aangeharkt.
zaterdag 3 december 2016
Eend
Ik rijd in een rode eend en bezoek mensen thuis. Ik rol telkens het dakje open en doe de zijruitjes open.
Ik heb een soort plankje waarmee ik bij mensen thuis op de minder afgesleten plekken wil wrijven. Bijna iedereen vindt dat goed. Sommige mensen hebben alleen maar afgesleten plekken thuis. Ik ben vooral geïnteresseerd in de plek vlak voor de televisie.
Het laatste huis is een studentenhuis. Het is inmiddels vijf uur en de studenten komen thuis van hun werk en hangen er aan de bar. Alles is afgesleten in het huis.
zondag 1 oktober 2017
Uil
Er vloog een uil het huis in. Ik zag dat het dier een gebreid jasje aan had, en ik wilde het dier ervan verlossen. Toen ik daarmee bezig was, bleek de uil meerdere gebreide jasjes over elkaar aan te hebben. Aan een vleugel hing een kleine uil in een gebreid jasje, maar toen ik die uittrok bleek het helemaal geen uiltje te zijn, alleen heel veel jasjes over elkaar.
De uil moest nog wel aansterken, dus ik besloot om de vogel in een bak te zetten, en vroeg of we gestampte meelwormen in huis hadden. Dat bleek niet zo te zijn.
Ik was vergeten dat in de bak ook al een egel zat. De uil was de egel aan het pikken, en dus zette ik een nieuwe bak voor de uil in elkaar. Maar daar wist de uil uit te ontsnappen.
Het dier was blijkbaar al voldoende aangesterkt, want het vloog naar buiten. Daar zag ik de uil in de verte zitten op een boomtak. Mijn neef kwam mij zeggen dat het eten klaar was.
zondag 15 juli 2018
Olifant
Ik krijg zes levende mini-olifanten cadeau bij een pak ontbijtgranen. Ik wist niet dat mini-olifanten bestonden. Ze zijn elk ongeveer tien centimeter groot of net iets kleiner. Ik moet mijn best doen dat ze niet ontsnappen en ik maak me zorgen dat de poes bij ons in huis er misschien achteraan wil. Ik besluit om een konijnenkooi te vullen met hooi en doe de olifanten daarin. Ik neem me voor om voortaan altijd mijn kamerdeur dicht te laten.
Ik ga overdag van alles doen en als ik 's avonds terugkom ben ik benieuwd of ze nog leven. Ze zijn er nog alle zes, in de kooi. Ze hebben van het hooi een nestje gemaakt en liggen er nu te slapen. Ik bedenk me dat ze wel dorst zullen hebben en ik vraag me af wat ik ze moet voeren. Ik pak de verpakking van de ontbijtgranen erbij maar er staat niks over de verzorging van mini-olifanten.
woensdag 15 november 2023
